Wielu rodziców z obawą oczekuje chwili gdy ich dziecko pójdzie do żłobka. Często z powodu wielu wątpliwości i strachu odwlekają ten moment tak długo, jak to tylko możliwe. Wielu rodziców uważa, że jeżeli zdecydują się na pójście dziecka do żłobka to okres ten będzie przebiegać pod znakiem płaczu, strachu, kłótni, nerwów i zmęczenia. Tym sposobem dzieci omijają żłobek, a nawet przedszkole i idą prosto do szkoły.
Rodzice przede wszystkim martwią się o bezpieczeństwo dziecka, zostawionego pod opieką obcej osoby. Mamy często czują duże wyrzuty sumienia z powodu konieczności lub chęci powrotu do pracy. Rodzice boją się rozłąki z dzieckiem, które do tej pory było wyłącznie z nimi oraz tego jak ono sobie z tą rozłąką poradzi. Boją się też trudnej adaptacji do warunków żłobka, płaczu dziecka, krzywdy, którą mu wyrządzają. Każda z tych obaw jest zrozumiała i każdy rodzic ma prawo je odczuwać. Jednak wcześniejsze przygotowanie do pierwszego dnia w żłobku jest możliwe i bardzo pomocne. Pragnę przedstawić kilka sposobów, które mogą pomóc rodzicom i dziecku, przezwyciężyć trudne chwile.
Hasłem przewodnim powinno być OSWAJANIE. Tak jak do pierwszej wizyty u lekarza czy na basenie- tak i do pójścia do żłobka można dziecko wcześniej przygotować.
1
Już od pierwszych miesięcy życia dziecka, przyzwyczajaj je do nowych twarzy: wychodź do znajomych, na place zabaw, pozwalaj innym członkom rodziny zajmować się maluchem. W ten sposób nabierze odwagi i będzie łatwiej nawiązywał kontakty.
2
Nocowanie u dziadków, cioci, to świetny sposób na oswajanie z nowymi miejscami. Dziecko nie będzie się bało zasypiać w żłobku bez rodziców, będzie potrafiło bawić się z innymi. W bezpiecznym miejscu, z osobami które zna, powoli przyzwyczaić się do rozstania z rodzicami.
3
Czytajcie książeczki lub słuchajcie bajek o tym jak jest w żłobku. Wspólnie rozmawiajcie o tym jak wygląda dzień, co tam robią dzieci, co robi Ciocia.
4
Pozwalaj dziecku na samodzielną zabawę. Niech kilka razy w ciągu dnia, przez chwilkę zajmie się sobą, wymyśli dla siebie zajęcie. Może też bawić się z innym maluchem czy rodzeństwem, bez ingerencji rodziców. Ty w tym czasie możesz przygotować obiad, coś posprzątać czy usiąść i napić się herbaty. Gdy maluch pójdzie do żłobka, będzie mu łatwiej odnaleźć się wśród grupy dzieci, gdzie nie jest jedynym który wymaga uwagi.
5
Przed wyborem żłobka, zrób dokładne rozpoznanie. Podpytaj znajomych, przejrzyj fora internetowe, wybierz się do każdej placówki osobiście. Nie bój się zapytać o kwalifikacje kadry, zobaczyć jak pracują z dziećmi, czy żłobek spełnia normy sanepidu, czy sprzęty i zabawki posiadają atest. To ważne ze względu na bezpieczeństwo dziecka, oraz pewność rodzica, że wybrał najlepsze miejsce, spokojnie może tam zostawić dziecko i nie będzie mu się tam działa krzywda.
6
Wcześniej poznajcie drogę z domu do żłobka. Rozejrzyjcie się co ciekawego mijacie po drodze, jak wygląda budynek żłobka. Wybierzcie się też pewnego dnia na żłobkowy plac zabaw, obejrzyjcie wszystko i pobawcie się. Kolejnym razem nie będzie to zupełnie nowe, straszne miejsce.
7
Ważne jest Twoje nastawienie do całej sytuacji. Jeśli jest ci ciężko, martwisz się, poszukaj wsparcia w najbliższych- płacz lub głośno mów o swoich obawach. Przy dziecku jednak staraj się mówić o żłobku z uśmiechem, zachęcająco. Dziecko od pierwszych dni odczytuje nastrój rodziców i Twoje negatywne nastawienie i strach szybko mu się udzieli. Nie mów:
„Przecież wiesz, że MUSISZ tu być“, „Ja wiem, że ty NIE CHCESZ tu zostać, ale nie mamy innego wyjścia“, „WYTRZYMAJ tu trochę, a w domu będziemy się w nagrodę super bawić.“
Takie wypowiedzi negatywnie nastawiają, żłobek jawi się tu jako kara dla dziecka, zła konieczność, coś strasznego. Żłobek ma być tym co atrakcyjne, ciekawe, gdzie są miłe Ciocie i dzieci, dużo ciekawych zabawek, dziecko fajnie spędza czas.
8
Żłobek i przedszkole to dla dziecka szansa na rozwój i samodzielność. Staraj się utrzymać w domu jak najwięcej żłobkowych rytuałów. Jeśli dziecko myje w żłobku ząbki po posiłku, samo je lub siada na nocnik- róbcie tak tez w domu. Dom i żłobek to nie będą dwa odrębne światy, ale wspierające się wzajemnie miejsca, które pozwolą dziecku spokojnie iść naprzód, rozwijać się.
9
Każde z dzieci adaptuje się w swoim indywidualnym czasie. Jednym wystarczy tydzień, innym miesiąc. Maluch potrzebuje często dłuższej chwili aby zaufać rodzicowi, że zawsze po nie wróci, a Paniom i dzieciom, że będą się świetnie bawić i nie stanie mu się nic złego. Wiedząc o tym, nie będziemy zaskoczeni początkowymi reakcjami dziecka i będzie nam łatwiej- jako rodzicowi -to przetrwać. Rodzice po jakimś czasie przekonują się, że dzieci bawią się tak dobrze, że niechętnie wracają do domu.
– Nigdy nie wychodź bez pożegnania. Zawsze, nawet podczas dni adaptacyjnych- podejdź do dziecka, uklęknij, powiedz, że wychodzisz do pracy i wrócisz na przykład po obiedzie czy po drzemce, ucałuj i przytul, pomachaj. Ma to być czułe, ale zdecydowane pożegnanie. Dziecko musi wiedzieć, że nie znikasz nagle. Może wtedy wpaść w panikę ze strachu, że już nie wrócisz.
– Nie mów dziecku, że wrócisz za chwilę, gdy tak na prawdę wracasz za kilka godzin. Dziecko bardzo szybko zorientuje się, że je oszukałeś i będzie się bało, że je opuściłeś.
– Staraj się nie spóźniać, aby nie zawieść zaufania dziecka. Jeżeli wiesz, że możesz być dużo później, zadzwoń do żłobka i o tym uprzedź.
– Dziecko w pierwszych dniach czy tygodniach będzie płakało, ale gdy zrozumie że mama czy tata zawsze po nie wracają, przestanie się bać. Na to jednak potrzeba czasu. Pamiętaj, że zadaniem Pań jest zabawienie Twojego malucha i wsparciem go w trudnych chwilach.
– Pozwól dziecku zabrać ulubiona maskotkę czy zabawkę. Będzie to przyjaciel do którego można się przytulić w oczekiwaniu na rodzica.
